On photography,

when I decide in which direction to take my photographs, I often choose to develop these in black/white or I reduce colour almost to a ‘coloured monochromatic’. I do this for a reason: not only do I prefer it from an aesthetic viewpoint, it helps me focussing on those aspects, which are interesting to me.

While working in colours I can easily get distracted by these just to the point of losing my concentration from those parts that do matter to me.

With black and white on the other hand, it helps me focussing on the nuances of light vs. dark, the division of surfaces, as well as the interplay of lines. Thus, to me, a larger degree of abstraction is created, also giving the photograph a more documentary and timeless character.

These preferences arose after visiting two different exhibitions within a short period of time: the first one was by Sebastião Salgado in C/O Berlin, the second by Wim Wenders in Düsseldorf. The differences in how they worked and presented their work made a strong impression on me. At the time the way black/white photography was able to capture light seemed almost magical to me, and that fascination resulted in the urge to try it out for myself. That, in essence, has not changed. Later on, I started including highly reduced colours in a way that would not distract or irritate me, but help me see the photo from a different point of view or bring the photograph to ‘life’.

Over fotografie,

ik fotografeer merendeels in zwart/wit om een simpele reden: niet alleen vind ik het meestal esthetischer, maar het helpt mij, om op de voor mij interessante aspekten te focusseren.

Als ik in kleur fotografeer, blijf ik bij de kleur 'hangen'. Ik blijf dan meer naar de kleuren van die foto zelf kijken, dan naar de inhoud ervan.

Bij zwart/wit daarentegen kijk ik meer naar nuances van licht en donker, naar vlakverdeling en naar het lijnenspel. Ik heb daardoor eerder een indruk van diepte en essentie. Ook werken zwart/wit foto's op mij documentarischer, en daarom misschien ook wel tijdlozer.

Op deze gedachte kwam ik voor het eerst, toen ik kort achter elkaar twee tentoonstellingen van twee fotografen bezocht: een van Sebastiao Salgado in C/O in Berlijn en een andere van Wim Wenders in Düsseldorf. Mijn indruk was, dat er grote verschillen waren met betrekking tot hoe er, onafhankelijk van verschillen in themata, i.h.a. met fotografie werd omgegaan. Destijds vond ik zwart/wit veel fascinerender - deze fascinatie is gebleven, alhoewel ik er op een gegeven moment mee ben begonnen om sterk gereduceerde kleuren op een manier te gebruiken, die mij niet irriteert en afleidt, maar die mij zou helpen de foto tot leven te brengen.